🐏 Czy Amstaff Jest Agresywny

Istnieje wiele powodów, dla których pies może wykazywać agresję wobec członków rodziny. Najczęstsze przyczyny to agresja konfliktowa, strachowa, defensywna, agresja związana ze statusem, agresja zaborcza, agresja na straży jedzenia i agresja przekierowana. Jak powstrzymać psa przed agresją? Najlepsze sposoby radzenia sobie z agresją u psów Zniechęcaj do dominujących zachowań To prawda, że KAŻDY Amstaff jest groźny? 2013-08-26 19:42:39; ale czy sam w sobie jest agresywny, to zapewne nie :) zależy od wychowania, nawet z yorka da Kto jest bardziej agresywny mężczyźni czy kobiety Według badań i statystyk, mężczyźni są bardziej skłonni do przejawiania agresji niż kobiety. Jednakże, należy zauważyć, że agresja nie jest cechą płciową i zależy od wielu innych czynników, takich jak kontekst społeczny, kultura, osobowość czy sytuacja życiowa. American staffordshire terrier, czyli amstaff, to pies, który budzi wiele emocji. Hodowcy i miłośnicy rasy opisują je jako czułe i wrażliwe psy dla odpowiedzialnego i zrównoważonego opiekuna. Przeciwnicy uważają je za prawdziwe maszyny do zabijania? Jaki naprawdę jest amstaff i czy naprawdę jest się czego bać? Kto najlepiej odnajdzie się w roli opiekuna dla amstaffa? Chodzi o to czy amstaff to jest pies który potrzebuje dużo ruchu (jak np. owczarki), czy jest raczej pieskiem który jak wyjdzie 15min trzy razy dziennie to będzie się czuł najlepiej?? Będę mieć psa, prawdopodobnie za rok (mówię prawdopodobnie, bo w zeszłym roku mówiłam że na pewno w tym będę mieć - a jednak nie dam narazie Amstaff brązowy jest psem rasowym, który jest znany ze swojego charakteru. Amstaffy są zazwyczaj lojalne, energiczne i inteligentne, a ich temperament może się różnić w zależności od ich wychowania i genetyki. W tym artykule omówimy cechy charakteru amstaffa brązowego, aby pomóc ci zrozumieć tę rasę psa. Eutanazje psów w schroniskach zaczęto ograniczać wyłącznie do zwierząt nierokujących na adopcję – starych, poważnie chorych i agresywnych. Wiele miast wprowadziło także zakaz usypiania psów w przypadku, gdy w danym schronisku wciąż były wolne miejsca na kolejne zwierzęta oraz zaczęło promować adopcję bezdomnych zwierząt. Owczarek niemiecki – owczarek niemiecki należy do psów stróżujących, czy inaczej obronnych. Nie jest agresywny z natury, choć może sprawiać takie wrażenie. Najbardziej agresywne zachowania u tej rasy wynikają z zaniedbań ze strony człowieka. Hodowla Amstaffów. Amstaff. Amstaff to amerykański terier w typie bull. Wymaga od swego pana stanowczości i dobroci. Przy doświadczonym właścicielu pies będzie kochającym spokojnym zwierzakiem. Czworonóg tej rasy źle prowadzony (chaotycznie i nerwowo), pokaże się z jak najgorszej strony. Będzie agresywny i nieposłuszny. Jeśli staje się zgryźliwy, gdy podchodzi się do niego zbyt blisko, może odczuwać fizyczny ból). Jeśli twój pies wydaje się być w bólu, zacznij od delikatny fizyczny egzamin. Spójrz na obrzęki, skaleczenia, podarte poduszki łapy, użądlenia owadów, delikatne miejsca; wszystko, co jest niezwykłe. Sprawdź wnętrze pyska psa. Niepotrzebnie! W rzeczywistości pies amstaff ma bardzo łagodne usposobienie i chętnie nawiązuje interakcje z ludźmi – zwłaszcza dziećmi. Czy Bull terrier jest groźny? Wbrew stereotypom, dobrze wychowany bulterier nie jest agresywnym psem. To radosny zwierzak, który mocno związuje się z ludźmi i akceptuje dzieci. Zobacz 4 odpowiedzi na pytanie: CZY TO AMSTAFF? Systematyczne pobieranie treści, danych lub informacji z tej strony internetowej (web scraping), jak również eksploracja tekstu i danych (TDM) (w tym pobieranie i eksploracyjna analiza danych, indeksowanie stron internetowych, korzystanie z treści lub przeszukiwanie z pobieraniem baz danych), czy to przez roboty, web crawlers, oprogramowanie edPi. Pies morderca, zabójca, gen agresji, trzy tony uścisku... takie opinie krążą o psach bullowatych. Czy rzeczywiście szczeniaki rodzą się agresywne? Ile jest prawdy w powtarzanych sądach o psach i czy zawsze winien jest pies? A może za agresywne zwierzęta odpowiadają ludzie? Rozmawiamy na ten temat z ekspertami. Trochę historiiWszystko zaczęło się na początku XIX wieku w Anglii, kiedy to skrzyżowano buldoga z rasami terierów. Psy te początkowo służyły do polowań na niedźwiedzie i do walk z bykami. Z czasem stały się dobrymi psami towarzyszącymi i obronnymi. Późniejsze krzyżówki stworzyły psa jeszcze silniejszego w typie staffordshire bull terriera oraz pit bull teriera. Farmerzy używali psów do ochrony dobytku, chwytania bydła, tępienia gryzoni oraz polowań. Niestety, w tym czasie w Stanach Zjednoczonych bardzo popularne stały się walki psów. Zaczęto szkolić TTB, czyli teriery typu bull, do agresji, szczuć je na inne psy, głodzić i bić, aby wygrywały walki i zdobywały pieniądze. Nigdy jednak nie tresowano ich pod kątem agresji do roku 1900 w USA zakazano wszelkich walk psów. Zaczęto więc wzmacniać najlepsze cechy psów bullowatych, czyli przywiązanie do człowieka, wierność, posłuszeństwo czy oddanie. - Psy ras sklasyfikowanych jako agresywne są wspaniałymi towarzyszami rodziny pod warunkiem, że zostaną prawidłowo prowadzone przez swoich właścicieli. Tu wchodzi w grę odpowiednia socjalizacja psa, wyznaczanie granic, nauczenie go komunikowania się zarówno z ludźmi, jak i innymi czworonogami. Agresja znikąd się nie bierze, pies nie rodzi się agresywny - mówi Anna Guzinska ze szkoły dla psów Wibrys Nauka i Zabawa dla także: Linka treningowa jako alternatywa dla TTB oznacza terier w typie bull, do których zaliczają się poniższe wchodzące w Międzynarodową Federację Kynologiczną (FCI):american staffordshire terrier (amerykański staffordshire terier, amstaff)bulterierbulterier miniaturowystaffordshire bull terrier (angielski staffordshire bull terrier, staffik).Rasy terierów w typie bull niezarejestrowane w FCI:american bully (według ADBA jako american pit bull terrier)american pit bull terrier (ADBA, UKC)blue paul terrier/scottish bull terrierblue staffordshire bull terrier (według AKC jako staffordshire bull terrier)irish staffordshire bull terrier (KC).Zobacz także: Pierwsza pomoc dla psa. Co robić w trakcie wypadku?Przyczyny agresjiDo najczęstszych przyczyn agresji psów należą:nieprawidłowe metody szkolenia i złe traktowanie - tresowanie psa metodami awersyjnymi, szkolenie przy pomocy wywoływania agresji, które powoduje dyskomfort oraz strach u psa. W efekcie może stać się agresywny i bronić się przed kolejnymi atakami. nieprawidłowe szkolenie w wieku szczenięcym - odpowiednia socjalizacja szczeniaka i odpowiednie prowadzenie umożliwia ułożenie psa w dowolny sposób. Zaniedbanie najważniejszego okresu u szczeniaka może powodować później problemy. Nie należy izolować szczeniaka od ludzi czy innych przeżycia i historia - często psy uratowane z trudnych warunków pamiętają przeszłość i trudniej jest się im zaadoptować. Wcześniej skrzywdzone przez ludzi mogą mieć problemy z zaufaniem. Mocno zakorzenione złe wspomnienia mogą wywoływać który przejawia agresję bez wyraźnego powodu może mieć problemy neurologiczne. Pamiętajmy, że agresja u psa zawsze ma jakieś podłoże. Jeżeli nie wiesz, skąd ona wynika, warto skontaktować się z behawiorystą, który pomoże ustalić powód oraz pokaże, jak ćwiczyć, aby zmniejszyć napięcie lub pogryzień powinien dotyczyć każdego psa bez względu na rasę, a nie wybiórczo mówić jedynie o dużych psach. - Agresja wynika ze strachu, z braku socjalizacji, pies nie atakuje, bo tak mu się podoba, pies się broni, jeśli sygnały ostrzegawcze, które wcześniej wysyłał nie przynosiły efektu, wówczas zwierzę posuwa się do ostatecznej reakcji obronnej, czyli ataku. Atakuje, bo nie ma wyboru. Stąd w mojej ocenie naganne jest wystawianie opinii o kolejnym psie "mordercy", który pogryzł dziecko, jeśli nie wiemy, co było przyczyną, a zazwyczaj przyczyną jest człowiek i jego nieodpowiedzialne zachowanie względem psa - kontynuuje Anna Guzinska. Zobacz także: Co robić, gdy psa użądli osa lub pszczoła Lista ras agresywnychTaką listę stworzono w 1997 roku, ponieważ urzędnicy uznali, że niektóre rasy nie powinny trafić w niepowołane ręce. Poprzez wymóg uzyskania pozwolenia na TTB urzędnicy chcieli zwiększyć lista wygląda następująco:amerykański pit bull terrierpies z Majorki (Perro de Presa Mallorquin)buldog amerykańskidog argentyńskipies kanaryjski (Perro de Presa Canario)tosa inurottweilerakbash doganatolian karabashmoskiewski stróżującyowczarek Jak widać wykaz nie obejmuje mieszańców, które, jak pokazują statystyki, są sprawcami największej liczby pogryzień w naszym kraju. Nie znajdziemy tu też owczarka niemieckiego ani jamnika, które są na kolejnych miejscach jeżeli chodzi o liczbę pogryzień. Znajdziemy natomiast rasy bardzo rzadko w Polsce spotykane. Co ciekawe, amerykański pit bull terrier nie został do tej pory uznany za samodzielną rasę przez FCI. Ciężko się domyślić, jakim kluczem kierowali się twórcy powyższej listy. Praktyka pokazuje też, że uzyskanie pozwolenia na posiadanie psa z listy psów uznawanych za niebezpieczne jest czynnością administracyjną i nikt wnikliwie nie sprawdza, w jakich warunkach trzymany jest pies i czy jest prawidłowo wychowywany i szkolony - mówi Kasia Biskup z także: Co zrobić ze zwierzęciem po śmierci?Jak się okazuje, z każdego psa można "zrobić" agresywnego i niebezpiecznego, niezależnie od rasy czy predyspozycji. Skoro powstała taka lista, która poniekąd kategoryzuje daną rasę, to powstaje pytanie, czy jeżeli pies rasy mieszanej zostanie uznany za agresywnego, również powinien zostać wpisany? Okazuje się, że przypadki pogryzień przez psy zupełnie nie pokrywają się z tą listą, więc czy powinna w ogóle istnieć?- Lista jest całkowicie pozbawiona sensu, ponieważ agresja jest cechą osobniczą, a nie cechą przypisaną rasie. Wszystkie osoby, które są zaangażowane w tym temacie oraz działające w kynologii mają świadomość, że lista jest czymś złym i zupełnie wypaczającym pewne cechy zwierząt - mówi Marta Rogalska, lokalny koordynator Fundacji AST. Fundacja Amstaffy Niczyje to pasjonaci i miłośnicy TTB, którzy doskonale znają rasę i wyjaśniają, że gen mordercy nie istnieje. Mimo krzywdzącej i nieprawdziwej łatki przyklejonej TTB są ludzie, którzy poświęcają swój czas i energię na walkę z nieodpowiedzialnymi opiekunami, próbując odczarować wizerunek psów i znaleźć im nowe Na tej liście znajdują się psy, które mają mocne charaktery i na pewno nie nadają się dla osób niedoświadczonych. Bardzo często ludzie stają się posiadaczami psa konkretnej rasy bez podstawowej wiedzy np. o historii rasy, jej przeznaczeniu i o jej potrzebach, co później może być olbrzymim problemem dla obu stron - mówi Adam Brzozowski z Amstaffy psy również potrafią ugryźć człowieka lub psa, jednak o tym nie mówi się wcale. Problem pogryzień powinien dotyczyć każdego psa bez względu na Jeżeli natomiast chodzi o statystykę pogryzień, nie jest ona kompletnie wiarygodna. W skład takiej statystyki wchodzą tylko udokumentowane pogryzienia, ale nie znajdziemy tam na przykład pogryzień przez yorki czy ratlerki, które oczywiście też mają miejsce, ale nie są odnotowywane ze względu na ich rozmiar. Natomiast przypadki udokumentowane praktycznie w ogóle nie są badane - kontynuuje Adam także: Sofa odporna na zwierzaki. Jaką wybrać? Siła internetuCoraz więcej behawiorystów i treserów pomaga zwalczać mit krzywdzący psy. Dzięki rozpowszechnianiu tych informacji ludzie dostrzegają prawdziwą naturę psów TTB, a przede wszystkim rozumieją, że pies to duży obowiązek i mnóstwo pracy. Dodatkowo na Facebooku można znaleźć mnóstwo grup związanych z psami TTB, np. Mój pies nie jest mordercą, Mój Przyjaciel Amstaff czy Kochamy Nasze Amstaffy, dobermany czy bulteriery nazywane są psami agresywnymi. Niektórzy skłonni są nawet mówić o nich "psy mordercy". To bardzo krzywdzący stereotyp. Agresja nie jest cechą charakteru, a reakcją na sytuację. Każdy pies, bez względu na to, jakiej jest rasy, może mieć skłonność do przejawiania agresji. Przyczyny są różne: strach, poczucie zagrożenia, traumatyczne przeżycia, obrona młodych przed obcymi, instynkt łowczy. Od właściciela psa zależy, czy jego pupil będzie przejawiał agresję, czy nie. Zdrowy psychicznie i odpowiednio szkolony amstaff może być wspaniałym towarzyszem rodziny - piszą behawioryści z John także: Przewóz psa w aucie, nie taka prosta zaadoptujemy psa w typie TTB lub zdecydujemy się na kupno, warto najpierw się przygotować i poczytać oraz poznać jak najlepiej daną rasę. Dotyczy to tak naprawdę każdego psa z danej grupy, ponieważ konkretne rasy posiadają swoje predyspozycje przykładowo do biegania, tropienia, aportowania czy pływania. Jeżeli jesteśmy typem kanapowca, to dobrze jest wybrać podobnego energią do siebie psa, ponieważ pupil nad wyraz aktywny może stać się dla nas kłopotem. Każda rasa wymaga odpowiedniego podejścia, tresury i znajomości jej potrzeb. Przy wyborze psa nie należy kierować się jedynie wyglądem. W internecie można przeczytać mnóstwo poradników, pomocnych artykułów, opinii właścicieli, hodowców, a nawet filmiki z udziałem danej rasy. Niech decyzja o przygarnięciu psa będzie Zachowania agresywne należą do naturalnego repertuaru zachowań wszystkich psów. Pamiętajmy, że psy są drapieżnikami i takie zachowania jak pogoń, gryzienie, rozszarpywanie czy nawet zabijanie ofiary są dla psów zupełnie naturalne. Z badań przeprowadzonych przez Katarzynę Fiszdon i Agnieszkę Borutę z Katedry Genetyki Ogólnej Hodowli Zwierząt oraz Katedry Szczegółowej Hodowli Zwierząt Wydziału Nauk o Zwierzętach SGGW wynika, że w latach 2009-2012 ponad 65 proc. pogryzień spowodowały mieszańce, na drugim miejscu (14 proc.) uplasowały się owczarki niemieckie, a na trzeciej lokacie (4,1 proc.) właśnie jamniki - mówi Kasia Biskup. I dodaje:- Agresja u psów może mieć bardzo wiele przyczyn i na pewno nie bierze się znikąd. Bardzo ogólnie przyczyny agresji możemy sobie podzielić na wrodzone, wyuczone oraz środowiskowe. Patrząc nieco bardziej dokładnie można wymienić uwarunkowania genetyczne, predyspozycje indywidualne danego psa (związane z rozwojem układu nerwowego, temperamentem i pobudliwością), wrodzone choroby i zaburzenia, wychowanie bez suki, nieprawidłową socjalizację, przyczyny medyczne, zachowania wyuczone, niemożność realizacji naturalnych potrzeb i wiele więcej. Agresja nie musi więc mieć podłoża psychicznego, ale na pewno nie bierze się znikąd. Oczywiście problem agresji może dotknąć każdego psa, bez względu na rasę. Zobacz także: Rośliny trujące dla psa i kota. Na co uważać? Odczarować agresywną rasę Kolejną osobą, która walczy z mitem agresywnych ras jest Marcin Różalski - polski zawodowy kick-boxer, zawodnik mieszanych sztuk walki wagi ciężkiej. Wraz z Fundacją Ast, przy pomocy Katarzyny Miszczak, stworzył film promujący adopcję amstafów oraz psów Różalski jest ambasadorem fundacji AST: wspiera ją finansowo, darami oraz mentalnie. Różaland to ostoja Marcina, natomiast sam zaadoptował dwa psy z Fundacji AST. Film prezentuje małą wycieczkę po Różalandzie oraz zawiera kilka słów od Marcina. Zobacz także: Kolejna pseudohodowla. Udało się uratować szczeniaki Fundacja AST powstała, aby pomagać psom TTB, które są jednymi z najczęściej porzucanych zwierząt. Fundacja od czterech lat ratuje psy, które zostały zagłodzone, pobite, pozostawione w lesie, wyrzucone z samochodów, a nawet takie, które ktoś zostawił z poderżniętym gardłem czy obwiązane drutem wokół szyi. W Fundacji znajdują się głównie amstaffy, pit bulle, bullteriery i staffiki. Niestety bardzo mało z tych psów posiada rodowód czy rejestrację w Związku Kynologicznym. Prawie wszystkie psy w fundacji są w typie rasy, bardzo często przygarniane z ulicy czy schronisk, a najwięcej pochodzi z pseudohodowli. Hasło Fundacji Ast brzmi "Jesteśmy po to, aby pomagać. Pomagamy, aby one mogły żyć".- Ciągle powtarzamy, że TTB to są psy przede wszystkim dla mądrych ludzi, którzy nie muszą sobie niczego udowadniać poprzez posiadanie takiego psa. Najgorsze w tym wszystkim jest to, że tygodniowo trafia do nas kilkanaście maili zaczynających się od słów "mam taki problem.... chciałbym u was zostawić psa". Jak widać problem tych psiaków jest bardzo szeroki, bo niestety właściciele nie chcą nawet popracować z psem, nie szukają pomocy, a o behawioryście nie chcą nawet słyszeć. Nikt nie zgłasza się do nas z psem, nad którym jakkolwiek pracował i myślę, że ten problem dotyka każdej rasy. Powoduje to, że zapotrzebowanie na domy dla psów TTB stale rośnie i jest ogromne. Ze swojej strony staramy się edukować ludzi, jeździmy na różne targi, pokazujemy, że te psy są rodzinne, że nie należy się ich bać - mówi Marta Rogalska. I dodaje: - Psy TTB są bardzo rodzinne i jedyne, czego potrzebują, to mądre i konsekwentne wychowanie, zresztą jak każdy pies. Uwielbiają pracować z człowiekiem i z nim przebywać. To już nie jest typ psa pierwotnego, który stróżował i nie potrzebował człowieka, bo sobie świetnie sam radził. Teraz TTB są bardzo związane ze swoim przewodnikiem. Zobacz także: Spanie z psem lub kotem: pozwalać czy nie? Obalamy mityNie wiadomo, skąd wzięły się twierdzenia, że TTB w swoich szczękach mają moc porównywalną z dużym samochodem dostawczym. Z każdym powtarzanym mitem zmienia się siła ich szczęk od jednej tony do nawet dziesięciu. Ich czaszki są skonstruowane dokładnie w ten sam sposób co czaszki inny psów, więc są w stanie ugryźć i puścić, kiedy tylko chcą. Herpetolog Brady Barr z National Geographic wykonał badanie, w którym sprawdzał, z jaką siłą gryzą różne istoty. W starciu z owczarkiem niemieckim oraz rottweilerem, to właśnie pittbul wypadł najsłabiej. Wszystkie psy jednak gryzły z siłą bliską 150 kilogramów. Dla porównania człowiek gryzie z siłą 50 kilogramów, a lew i żarłacz biały od 250 do 300 kilogramów. Dalej wynik podnosi hiena, bo aż do pół tony nacisku, a konkurs wygrywa krokodyl z wynikiem 1130 kilogramów. - Nie istnieje coś takiego jak pies morderca i gen agresji. Mam wrażenie, że te krzywdzące hasła zostały specjalnie stworzone na potrzeby mediów. Zajmuje się amstaffami od 1994 roku, mam też duże doświadczenie z psami prywatnymi, jak i tymi z fundacji i z przykrością zauważam, że ten stereotyp, jak i te o tonie uścisku czy braku możliwości otworzenia szczęki się umacniają i wciąż są silne - mówi Marta także: Żółta wstążka u psa znaczy "nie dotykaj" Prawdziwa natura TTBKażdy właściciel psa w typie TTB doskonale wie, jaka jest ich prawdziwa natura. Wielkie serce i ogromne przywiązanie do człowieka to ich główne i podstawowe cechy, które powinny być eksponowane. Pomimo ich umięśnionej i atletycznej budowy doskonale odnajdują się w mieście i mieszkaniu. - Kiedyś ze względu na cechy charakteru, takie jak zawziętość i nieustępliwość, były głównie wykorzystywane do niechlubnych walk psów, dzisiaj to psy towarzyszące człowiekowi. Uwielbiają być blisko niego, każdy opiekun takiego psa doskonale wie, że opiekując się TTB może zapomnieć o chwili prywatności, bo w każdej codziennej czynności pies chce być tuż obok nas - mówi Adam Brzozowski z Amstaffy Niczyje. - Natomiast cechy, które czyniły te psy prawdziwymi gladiatorami, dzisiaj wykorzystywane są w psich sportach. Dla tych ras organizowane są specjalne zawody, gdzie konkurencjami są np. ciągnięcie ciężarów, skok w dal, skok wzwyż lub "tug of war", który jest odpowiednikiem przeciągania liny. W oczach wielu osób rasa psów amstaff uchodzi za agresywną. Inni widzą w nim przyjaciela rodziny z małymi dziećmi. Jak jest naprawdę? Jakim psem jest amstaff? Poznaj lepiej charakter i zachowanie tej rasy czworonogów. Wyjątkowy pies obronny Amstaff, czyli american staffordshire terrier zdecydowanie nie należy do najmniejszych psów. Jego charakterystyczna, muskularna budowa ciała budzi respekt. Już sam wygląd czworonoga wystarczy, aby osoby mijane na ulicy zwiększyły dystans. Chociaż z pozoru sprawia wrażenie groźnego i jak w każdym zwierzęciu także i w nim drzemie instynkt obronny, jest wrażliwym i lojalnym psem, który miłością otoczy małych oraz dużych domowników. Odpowiednie wychowanie ma wpływ na jego zachowanie. Rasa psów Amstaff urzeka Cię z wyglądu? Sprawdź, jaki ma charakter, jakiej wymaga pielęgnacji oraz czym go żywić i przekonaj się, czy jesteś w stanie stworzyć mu dobry dom. Amstaff – pochodzenie rasy Pierwsze Amstaffy, a dokładnie american staffordshire terriery hodowano w XVIII wieku w Anglii. Pochodziły ze skrzyżowania buldogów z terierami i początkowo ich zadaniem była walka z bykami. Z czasem zaczęto je wykorzystywać także do walk psów. Zwierzęta hodowane były więc w kierunku typowych, bojowych czworonogów. Miały być silne, wytrzymałe, odważne i nieustępliwe. W drugiej połowie XIX wieku, wraz z falą emigrantów, psy amstaffy dotarły do Stanów Zjednoczonych. Tam dostrzeżono w nich zupełnie inny potencjał i uznano za świetne psy stróżujące. Chociaż wiele smstaffów odnalazło się poza areną, część ich kuzynów wciąż toczyła między sobą walki. Dopiero z początkiem XX wieku w Stanach Zjednoczonych zakazano takich „rozrywek”. Wtedy też wśród hodowców nastąpił rozłam i podział. Amerykański staffordshire terrier stał się psem rodzinnymi i zamieszkał w amerykańskich domach. Ich właściciele zaczęli też jeździć z nimi na wystawy. W Polsce pierwsze amstaffy pojawiły się pod koniec XX wieku. W ubiegłym roku rasa ta wysoko uplasowała się na liście najpopularniejszych w kraju nad Wisłą. Sprawdź, jak wygląda Amstaff, aby nie mylić go z innymi psami Chcesz stworzyć dom dla psa rasy american staffordshire terrier? Musisz liczyć się z tym, że nie jest to mały pupil, a średniej wielkości zwierzak. Opis rasy zakłada, że w kłębie psy mierzą nawet 48 cm. Ich waga rozpoczyna się od 28 kilogramów. Normą jest, że psy ważą nawet 40 kg, jednak jest to już górna granica. Samice są nieznacznie mniejsze od samców. Ciało zwierzaka pokrywa krótka sierść. Jest twarda i lśniąca. Pies może być jednolitej maści, pręgowanej lub łaciatej. Znakiem rozpoznawczym Amstaffa jest jego dobrze zbudowane ciało, wsparte na szeroko rozstawionych, mocnych łapach. American staffordshire terrier jest umięśniony i silny, co nie odbiera mu wdzięku. Prezentuje się bardzo elegancko. Kształt pyska Amstaffa zbliżony jest do kwadratu. Wieńczą go spiczaste uszy, które delikatnie opadają. Oczy psa są bardzo ciemne, głęboko osadzone i szeroko rozstawione. Amstaff ma mocne szczęki, co przekłada się na silny chwyt. Jego szyja jest krótka. Klatka piersiowa z kolei szeroka. Masywny ogon zwierzaka zwęża się ku końcowi. Co ważne, zarówno on, jak i uszy psa nie powinny być obcinane. Jak zachowuje się Amstaff – charakter psa Historia rasy jest naznaczona agresją. Stąd też wiele osób reaguje na nie lękiem i zachowuje dystans. Niektórzy nawet uważają Amstaffy za psy niebezpieczne. Gdy poznasz lepiej tę rasę, zdziwisz się, jak potrafi być czuła i oddana. Psy te mocno związują się ze swoimi opiekunami i to od nich zależy zachowanie czworonoga. Amstaffy są ruchliwe, żywiołowe i pełne wigoru. Jak przystało na duże psy, lubią się wybiegać i potrzebują naprawdę dużo ruchu. Pamiętaj, że są to bardzo wytrzymałe czworonogi. Aportowanie czy chwilowe gonienie za patykiem nie zmęczy ich szybko. Skąd masz wiedzieć, że pies jest odpowiednio wybiegany? Zdecydowanie to po nim poznasz. W przypadku braku odpowiedniej aktywności, zwierzak skutecznie będzie się jej domagał. Szukając sobie rozrywki, może zacząć broić. Amerykański staffordshire terrier nie należy do zwierząt, które lubią godzinami wylegiwać się na kanapie. Nie będzie też chciał długo przebywać w zamknięciu. Zdecydowanie źle znosi samotność. Pamiętaj o tym, planując podróż lub wychodząc do pracy. Biegasz lub jeździsz na rowerze? Pies ten będzie dobrym towarzyszem Twojej aktywności. Nie zapominaj o zabawie z psem – to dla niego nagroda. Sił twojemu ulubieńcowi z pewnością nie zabraknie. Rasa zalicza się do psów obronnych. Możesz się czuć bezpiecznie, gdy idzie z Tobą silny pies Amstaff. Charakter psa nie zmusza go instynktownie do agresji. To bardzo czuły i łagodny zwierzak. Przekonasz się o tym, poświęcając mu czas i uwagę. Uważaj jednak w kontakcie z obcymi osobami i zwierzętami. Amstaff jest z natury nieufny. Dzięki dobrej socjalizacji jego nastawienie szybko się zmienia. Sprawdź również: Socjalizacja szczeniaka – jak powinna wyglądać? Psy tej rasy są odważne, wierne i bardzo inteligentne. Szybko się uczą, co ułatwia ich szkolenie. Amstaffy uchodzą też za sprytne czworonogi i… uparte. Cenią sobie też niezależność. Warto więc, żeby pies prowadzony był przez doświadczonego opiekuna, którego będzie słuchał. Zachowanie typowe dla Amstaffa Tworząc dom dla Amstaffa, musisz mieć świadomość, że zwierzę z natury nie należy do uległych. Niektóre zwierzaki mogą mocno cenić sobie niezależność. Dlatego tak istotna jest praca z psem. Twoje zachowanie powinno być stanowcze, ale jednocześnie łagodne. Psy tej rasy doskonale sprawdzają się jako zwierzaki stróżujące i obronne. Amstaffy lubią się wybiegać, ale nie należą do czworonożnych uciekinierów. Jeśli będziesz dobrze traktował psiaka, mocno przywiąże się do Ciebie i rodziny. Oczywiście nie zwalnia Cię to z obowiązku kontroli zwierzęcia. Jeśli masz dom z ogrodem, zadbaj o odpowiednio wysoki płot. Mieszkasz w bloku i zastanawiasz się, czy to odpowiednie miejsce dla Amstaffa? Co do zasady zwierzak odnajdzie się zarówno w domu z ogrodem, jak i w klasycznym, osiedlowym „M”. Nie powinien być głośny i przeszkadzać sąsiadom. Z reguły nie szczeka, chociaż nie zawaha się użyć głosu w sytuacji zagrożenia. Może też w ten sposób rozładowywać swoją energię. Zwierzak nie słynie z niszczenia mebli. Małe mieszkanie nie jest problemem dla psa, ale zamykany kojec to co innego. Zwierzak nie najlepiej znosi przebywanie w małych i zamkniętych przestrzeniach. Pies rasy amstaff potrzebuje ruchu każdego dnia. Czy american staffordshire terrier to rasa niebezpieczna? Utarło się, że te charakterystyczne zwierzaki z umięśnionym ciałem, uchodzą za agresywne. Czas jednak skończyć ze stereotypowym myśleniem. Zachowanie czworonoga jest w dużej mierze zależne od jego właściciela, czyli od Ciebie. To, jak będziesz z nim pracował i czy nauczysz go słuchania, przełoży się na jego nastawienie względem innych. Ten trud się opłaca. Dobrze prowadzony i wychowany Amstaff świetnie odnajdzie się w rodzinie z małymi dziećmi. Jeśli będziesz zachęcał czworonoga do agresji, wtedy rzeczywiście może okazać się niebezpieczny. Warto pracę z czworonogiem zacząć jak najwcześniej, czyli gdy jest jeszcze szczeniakiem. Zwróć uwagę nie tylko na reakcję na domowników, ale też na socjalizację z innymi psiakami. Psy amstaffy szybko się uczą, a jeśli zmotywujesz je dodatkową zabawką czy przysmakiem, z pewnością będą chciały współpracować. Liczy się konsekwencja i wytrwałość. Pamiętaj, że żaden pies nie jest z natury agresywny, nawet amstaff. Pod żadnym pozorem nie stosuj wobec niego siły – nie karć go. Szkolenie pasja jest ważne jeszcze z innego powodu. Pupile tej rasy mają silny charakter i są sprytne. Jeśli będziesz uległy, zdominuje Cię. Wykorzysta też błędy amatorów, którzy dopiero rozpoczynają przygodę z psimi przyjaciółmi. Przeczytaj także: Szkolenie psów – od czego zależy wychowanie psa? W jakiej rodzinie odnajdzie się Amstaff? Prowadzisz aktywny tryb życia? Lubi spacery, wycieczki, bieganie? Amstaff zdecydowanie podzieli z Tobą te pasje. Skorzystacie na tym oboje. Ty będziesz miał kompana, a Twój ulubieniec spożytkuje swoją energię. Nie musisz być singlem, aby przygarnąć Amstaffa. Dobrze ułożony i wychowany zwierzak wykazuje niezwykłą cierpliwość do maluchów. Właściciele amstaffa powinny jednak sprawować nadzór i nad dzieckiem, i nad psem. Czy pies rasy amstaff nadaje się na towarzysza osoby starszej? W przypadku tej rasy lepiej jest mierzyć siły na zamiary. Psy są silne i potrzebują dużo aktywności. Wychowaniu amstaffa należy poświęcić odpowiednio dużo czasu. Powinna się opiekować nimi osoba aktywna, zdrowa i stanowcza. Zwierzak musi wiedzieć, że smycz kontrolowana jest przez Ciebie, a nie przez niego. Jeśli do domu, w którym żyją już inne zwierzęta, przygarniesz szczeniaka Amstaffa, istnieje duże prawdopodobieństwo, że pies je zaakceptuje. Sytuację musisz jednak stale monitorować z uwagi na psi instynkt. Zadbaj o Amstaffa – pielęgnacja pupila Z uwagi na krótką sierść Amstaffy nie wymagają skomplikowanej pielęgnacji. Wystarczy przeczesać je co kilka dni (oczywiście zawsze prowadź szczotkę z włosem). To pomoże poradzić sobie z luźniejszą sierścią, która nie będzie opadała na ziemię czy przyczepiała się do ubrań. Podobna zasada dotyczy kąpania psów – myj je, gdy jest to konieczne. Pielęgnując zwierzaka, zwróć szczególną uwagę na uszy. Sprawdzaj, czy są czyste i czy nie pojawiają się stany zapalne. Czworonożni przyjaciele tej rasy cieszą się dobrym zdrowiem. Są aktywne, więc nie mają tendencji do nadwagi. Średnia długość życia to minimum 10 lat. Choroby, jakie mogą się u nich pojawić, związane są z nietolerancjami pokarmowymi czy alergiami skórnymi. U Amstaffów często diagnozowana jest dysplazja stawów biodrowych. Wiesz, co ma duży wpływ na to, czy zdrowy będzie Twój Amstaff? Żywienie! Odpowiednie jedzenie przekłada się na kondycję zwierzaka i dodaje mu energii. Pamiętaj, aby podawać mu dobrej jakości posiłki, pełne składników odżywczych. Mimo że zwierzak dużo się rusza, nie możesz zapominać o odpowiedniej kaloryczności dań w jego misce. Wybredny pies? Nie, to zdecydowanie nie Amstaff. Żywienie czworonoga nie należy do skomplikowanych. Zwierzak może jeść zarówno suchą, jak i mokrą karmę oraz posiłki przygotowywane przez Ciebie. Warto wybierać produkty wspomagające stawy. Zaprzyjaźnij się z Amstaffem Słyszałeś, żeby nie oceniać książki po okładce? Takie samo podejście warto mieć do Amstaffa. Jeśli szukasz oddanego psiego przyjaciela, znajdziesz go w tej rasie, mimo że na pierwszy rzut oka może nie wyglądać przyjacielsko. Nie musisz się też obawiać, czy Amstaff to rasa niebezpieczna. Usposobienie i charakter staffordshire terriera zależy od czasu, jaki poświęcisz na jego wychowanie. Tak naprawdę trzeba sobie zadać pytanie, czy jesteś odpowiedzialnym właścicielem. Tylko osoby, które włożą wysiłek w wychowanie Amstaffa i poświęcą mu czas, będą w stanie zapanować nad jego instynktami. Dobre szkolenie i prawidłowe wychowanie bez agresji pozwoli Ci odkryć w tym psie przyjaznego, wiernego ulubieńca. Amstaff – pies, dla którego warto porzucić stereotypy Gdy jedni uważają Amstaffa za niebezpiecznego psa, drudzy widzą w nim oddanego pupila. Musisz jednak wiedzieć, że zachowanie zwierzaka zależy przede wszystkim od decyzji jego właściciela. Pies otoczony miłością, nie skrzywdzi. Rzeczywiście jest czuły, przyjazny i oddany swojej rodzinie. Karma dla amstaffa dostępna w sklepie zoologicznym Amstaff potrzebuje zdecydowanego przewodnika. Nie nadaje się więc na towarzysza osób starszych. Świetnie jednak odnajdzie się w aktywnej rodzinie. Szkolenie już od szczenięcych lat pomoże Ci zapanować nad psim temperamentem. Pielęgnacja ani wyżywienie Amstaffa nie stanowią większego problemu. Niezbędne akcesoria i karmę kupisz w sklepie Apetete. Rasa psa amstaff, bywa nazywana również: amstaf, ast oraz amerykański staffordshire terier. Zwierzęta należą do grupy agresywnych, dlatego wymagają odpowiedniej socjalizacji oraz właściciela o silnym charakterze. Dobrze wychowany amstaff to pies wierny, lubiący pieszczoty oraz bardzo przyjazny, szczególnie wobec dzieci. Rasa psa amstaff, bywa nazywana również: amstaf, ast oraz amerykański staffordshire terier. Zwierzęta należą do grupy agresywnych, dlatego wymagają odpowiedniej socjalizacji oraz właściciela o silnym charakterze. Dobrze wychowany amstaff to pies wierny, lubiący pieszczoty oraz bardzo przyjazny, szczególnie wobec dzieci. Amstaff jest odważny i pewny siebie. Jego cecha charakterystyczna to mruczenie. Szczeka bardzo rzadko. Komendy takie jak: ‘siad’ i ‘waruj’ są przez niego niechętnie wykonywane w towarzystwie innych psów – nie lubi okazywać uległości w tego typu sytuacjach. Kasia gotuje z zupa owocowa Wygląd psa rasy amstaff Amstaffy są bardzo silne, zarówno psy, jak i suki. Mimo stosunkowo niewielkich rozmiarów (osiąga wzrost do 50 cm oraz wagę do 20 – 30 kg) ma muskularną sylwetkę i szeroką klatkę piersiową. Jest przy tym bardzo zwinny. Umaszczenie amstaffa może przybierać różne barwy: od białej, po brązową, łaciatą, czarną a, nawet srebrzysto-szarą (tzw. amstaff błękitny). Pies ten ma mocne, szeroko rozstawione łapy, dużą, kwadratową, u góry spłaszczoną głowę i spiczaste (stojące lub lekko oklapnięte uszy), które są, niestety, często przycinane. Pysk (tzw. kufa) amstaffa jest średniej długości, a jego silne szczęki są w stanie zmiażdżyć nawet najtwardsze kości. Charakter i temperament amstaffa Dobrze wychowany amstaff jest bardzo towarzyskim psem. Polecany jest jako pies dla rodzin z dziećmi, ponieważ cierpliwie znosi zabawy z nimi. Amstaff potrzebuje bliskiego kontaktu z człowiekiem i częstych pieszczot. To pies z silnie rozwiniętym instynktem terytorialnym, dlatego jest nieufny i często wrogo nastawiony do innych zwierząt. Ludzi toleruje bardzo dobrze, mocno przywiązuje się do swojej rodziny. Amstaff jest bystry i inteligentny, dlatego odpowiednio przeprowadzona socjalizacja (najlepiej pod okiem wykwalifikowanego, psiego behawiorysty) daje pozytywne efekty. Trzeba pamiętać, że jest to również zwierzę uparte i bardzo samodzielne. Amstaff chętnie aportuje i uwielbia pływać. Może mieszkać nawet w małym mieszkaniu w bloku, pod warunkiem, że będzie miał zapewnione częste, pełne zabaw i długie spacery. Bawiąc się z amstaffem trzeba unikać wszelkiego typu przeciągania i mocowania. To bardzo waleczne i uparte zwierzę, może zatracić się w tego typu figlach. Amstaff prawie nie szczeka, dlatego zdenerwowany nie ostrzega – od razu gryzie. Właściciel amstaffa musi być stanowczy i konsekwentny, ponieważ rasa ta ma skłonność do dominacji. Socjalizację z innymi zwierzętami najlepiej rozpoczynać jak najwcześniej poprzez długie spacery w miejsca, w których jest ich dużo. Pielęgnacja amstaffa Amstaff ma bardzo krótką, lekko szorstką sierść, którą wystarczy czesać raz w tygodniu. Najlepiej używać do tego szczotki ze sztywnym włosiem. Uwielbia pływać, dlatego warto pozwalać mu na to przy każdej okazji. Niewskazane jest natomiast częste kąpanie psów tej rasy. Ich szatę pokrywa warstwa łoju, która stanowi doskonałą izolację cieplną, zarówno w czasie upałów, jak i mroźnych dni. Raz na 1 -2 miesiące należy czyścić psu uszy, zęby i oczy. Jeżeli pupil nie chodzi często po twardym podłożu, warto kilka razy w roku przyciąć mu pazury. Zabiegi pielęgnacyjne trzeba wykonywać śmiało i stanowczo już od szczenięcia. Po ukończeniu przez psa 2. roku życia może nie pozwolić na tego typu czynności. Amstaff jest rasą, która ma wrażliwe stawy. Na uszkodzenia szczególnie narażony jest staw kolanowy i łokciowy. Częstą przypadłością tej rasy jest dysplazja stawu biodrowego. Twój pies nie ma własnego posłania? Poznaj rodzaje legowisk dla psów. Choroby odzwierzęce bywają bardzo groźne. Oto bruceloza: leczenie i profilaktyka. Dodano: 2021-10-22 15:00 Amstaff i pitbull to popularne rasy psĂłw, ktĂłre uznawane sÄ… za jedne za najgroĹşniejszych i najbardziej agresywnych na Ĺ›wiecie. Czy w rzeczywistoĹ›ci czworonogi te faktycznie sÄ… tak agresywne, za jakie siÄ™ je uwaĹĽa? Czy tresura amstaffa i pitbulla to konieczność? Czym siÄ™ różni amstaff od pitbulla? I czy kolczatka dla amstaffa oraz pitbulla jest obowiÄ…zkowa? SprawdĹş cechy zarĂłwno wyglÄ…du, jak i charakteru obu ras i zobacz, czym siÄ™ od siebie różniÄ…. Czym siÄ™ różni amstaff od pitbulla? SprawdĹş najwaĹĽniejsze różnice Amstaff od pitbulla różni siÄ™ przede wszystkim wyglÄ…dem. Amstaffy uznawane sÄ… przez FCI za teriery typu bull. Najczęściej dorastajÄ… do ok. 35 kilogramĂłw, a ich wzrost waha siÄ™ miÄ™dzy 43 a 48 cm. Amstaffy charakteryzujÄ… siÄ™ rĂłwnieĹĽ doskonaĹ‚ym umięśnieniem i wzbudzajÄ…cym respekt wyglÄ…dem. Najczęściej spotkać moĹĽna amstaffy niebieskie, szare, rude i kremowe. Sierść pieskĂłw jest krĂłtka, a oczy brÄ…zowe. WĹ‚aĹ›nie tak wyglÄ…dajÄ… wzorcowe amstaffy, zgodne z kwalifikacjÄ… FCI. Na wstÄ™pie naleĹĽy zaznaczyć, ĹĽe FCI nie uznaje rasy pitbull – wĹ‚aĹ›nie dlatego ciężko w ich przypadku mĂłwić o jakimkolwiek wzorcu. Pitbulle uznaje jednak amerykaĹ„ska organizacja kynologiczna. Pitbull jest trochÄ™ wiÄ™kszy od amstaffa, bo mierzy od 43 do 53 cm. Jego waga to z kolei ok. 14-30 kg, wiÄ™c pies jest nieco lĹĽejszy niĹĽ amstaff. Pitbull jest jednak tak samo dobrze zbudowany i silny. W przeciwieĹ„stwie do amstaffĂłw, jego sierść moĹĽe mieć kaĹĽdy kolor. Cena zarĂłwno za pitbulla, jak i amstaffa wynosi ok. 2000-3500 zĹ‚, w zaleĹĽnoĹ›ci od wyceny hodowli. WiÄ™cej na temat różnic miÄ™dzy amstaffem a pitbullem przeczytasz na Tresura amstaffa i pitbulla – czy jest konieczna? Oba psy wyróżniajÄ… siÄ™ determinacjÄ…, zawziÄ™toĹ›ciÄ…, odwagÄ… i wielkÄ… siĹ‚Ä…. WĹ‚aĹ›nie dlatego wymagajÄ… odpowiedniej tresury, dziÄ™ki ktĂłrej wĹ‚aĹ›ciciel bÄ™dzie mĂłgĹ‚ zapanować nad charakterem czworonoga. Pitbull oraz amstaff nie lubiÄ…, gdy uĹĽywa siÄ™ wobec nich siĹ‚y. Nie cierpiÄ… rĂłwnieĹĽ być strofowane i na dĹ‚ugo zapamiÄ™tujÄ…, gdy ukochany opiekun na nie krzyczy. WĹ‚aĹ›nie dlatego, aby pies nie straciĹ‚ zaufania, lepiej jest tresować czworonogi wyĹ‚Ä…cznie pozytywnymi metodami. Opiekun amstaffa i pitbulla musi być wyjÄ…tkowo opanowany, ale teĹĽ Ĺ‚agodny i konsekwentny. Czy do tresury wymagana jest kolczatka dla amstaffa lub pitbulla? Nie, uĹĽywanie jej to bardzo zĹ‚y pomysĹ‚! Z takich akcesoriĂłw wĹ‚aĹ›ciciele psĂłw korzystali niegdyĹ› po to, aby kolce obroĹĽy wbijaĹ‚y siÄ™ w skĂłrÄ™ zwierzÄ™cia i korygowaĹ‚y w ten sposĂłb nieprawidĹ‚owe zachowania czworonogĂłw. Wielu opiekunĂłw amstaffĂłw czy pitbullĂłw zakĹ‚adaĹ‚o je psom rĂłwnieĹĽ po to, aby wzbudzaĹ‚yâ€Ĺš respekt na ulicy. DziĹ› oczywiĹ›cie kolczatki nie powinno siÄ™ zakĹ‚adać, poniewaĹĽ nikt nie chce przecieĹĽ krzywdzić swoich zwierzÄ…t. Niestety, ale kolczatka wĹ‚aĹ›nie to robi. Akcesoria dla amstaffa i pitbulla – jak wychowywać psy? Tresura amstaffa i pitbulla to konieczność. Psy sÄ… bowiem bardzo ĹĽywioĹ‚owe i pewne siebie, w zwiÄ…zku z czym niektĂłrym czasem ciężko zapanować jest nad ich charakterem. Akcesoria dla amstaffa i pitbulla, ktĂłre pozwolÄ… stymulować ich wszystkie zmysĹ‚y, sÄ… jak najmilej widziane. Warto kupować psom różne zabawki i zapewniać im mnĂłstwo atrakcji – zarĂłwno podczas wspĂłlnych spacerĂłw, jak i w domu. Warto teĹĽ bÄ™dzie zapisać szczeniaka do psiego przedszkola, gdzie czworonĂłg nauczy siÄ™ podstawowych komend i ĹĽycia wĹ›rĂłd innych psĂłw. Praca nad psychikÄ… obu ras jest niezwykle waĹĽnym zadaniem dla ich wĹ‚aĹ›cicieli. NajwaĹĽniejsze jednak, aby przeprowadzać wobec amstaffĂłw i pitbullĂłw szkolenie wyĹ‚Ä…cznie pozytywnymi metodami. KaĹĽdy pies lubi być chwalony – wĂłwczas ma jeszcze wiÄ™kszÄ… ochotÄ™ do nauki nowych rzeczy. Nie krzycz na niego, nie bij i nie strofuj za kaĹĽdym razem, gdy coĹ› mu siÄ™ nie uda. Pupil moĹĽe bowiem zacząć siÄ™ stresować, a nawet stać siÄ™ agresywny wobec swojego opiekuna. Amstaffy i pitbulle to psy, ktĂłre wymagajÄ… szczegĂłlnego podejĹ›cia i odpowiedzialnego wĹ‚aĹ›ciciela. Powinien on być wobec czworonoga konsekwentny, ale teĹĽ Ĺ‚agodny i niezwykle cierpliwy. Czy amstaff i pitbull to dobre psy na pierwszego zwierzaka w domu? Ze wzglÄ™du na to, iĹĽ psy sÄ… trudne do opanowania przez amatorĂłw, nie sÄ… to czworonogi idealne na pierwsze psiaki w domu. „ŚwieĹĽakom” bardzo ciężko bÄ™dzie zapanować nad charakterem ras uchodzÄ…cych za agresywne. ZarĂłwno amstaffy, jak i pitbulle sÄ… bowiem bardzo uparte, inteligentne i niezwykle wymagajÄ…ce. W dodatku trzeba mieć odpowiedniÄ… wiedzÄ™, aby mĂłc samodzielnie szkolić psa. Dla kogo zatem amstaff lub pitbull bÄ™dzie dobrym materiaĹ‚em na pierwszego psa? Otóż dla wszystkich, ktĂłrzy mieli juĹĽ do czynienia z podobnymi, wymagajÄ…cymi rasami. Amstaffy oraz pitbulle to psy dla wĹ‚aĹ›cicieli, ktĂłrzy bÄ™dÄ… konsekwentni, cierpliwi, Ĺ‚agodni i aktywni fizycznie. Czworonogi wymagajÄ… jak najwiÄ™kszej iloĹ›ci ruchu kaĹĽdego dnia, a takĹĽe ćwiczeĹ„ zarĂłwno fizycznych, jak i umysĹ‚owych. WĹ‚aĹ›nie dlatego amstaffa lub pitbulla powinien wychowywać odpowiedzialny czĹ‚owiek, ktĂłry poĹ›wiÄ™ci psom odpowiednio duĹĽÄ… ilość Czym różni siÄ™ amstaff od pitbulla Oto najwaĹĽniejsze cechy Komentarze dodaj Dodaj komentarz Publikowane komentarze sÄ… prywatnymi opiniami uĹĽytkownikĂłw portalu. Wydawca portalu nie ponosi odpowiedzialnoĹ›ci za treść opinii. Amstaff American Staffordshire Terrier jak sama nazwa wskazuje pochodzi z USA. Amstaff to pies, który łączy w sobie siłę buldoga i zwinność teriera. Amstaff kojarzony jest ze słowem „agresja”, ale czy słusznie? Co takiego jest w tej rasie, że niektórzy widząc amstaffa przechodzą na drugą stronę ulicy, a inni nie wyobrażają sobie lepszego psa dla dzieci? W poniższym artykule postaram się przybliżyć nieco kontrowersyjną rasę amstaff. Mam również nadzieję, że uda mi się obalić pewne niekorzystne opinie krążące wokół wspaniałych psów rasy american staffordshire terrier. Amstaff historia rasyAmstaff opis rasyAmstaff charakterAmstaff pielęgnacjaAmstaff karmienieAmstaff chorobyMiotonia u amstaffaZerwanie więzadła krzyżowegoZwichnięcie soczewki okaDysplazja mieszków włosowychKrwiak uchaNietolerancja pokarmowaAtopia u amstaffaDysplazja stawu biodrowego i łokciowegoCzy warto zdecydować się na amstaffa? Amstaff historia rasy Skąd wzięły się amstaffy? Aby choć trochę zrozumieć charakter amstaffa należy poznać jego pochodzenie. Przodkowie tej rasy pochodzą ze średniowiecznej Anglii, gdzie wykorzystywane były początkowo do walk z bykami. Krzyżowano buldogi z terierami, a następnie potomne osobniki krzyżowano w taki sposób, aby oprócz siły fizycznej wykazywały się również zawziętością, nieustępliwością i odwaga, ponieważ tylko takie psy miały szansę wygrać walkę z rozjuszonym bykiem. Po etapie walk psów z bykami przyszedł czas na bardzo modne i intratne w tamtym okresie – walki psów. Tak powstał pit-bull-terier, którego później nazwano od miejscowości Staffordshire – staffordshire bull terier. W drugiej połowie XIX wieku dotarł do Ameryki, gdzie farmerzy docenili jego cechy charakteru i był użytkowany jako pies stróżujący. Amerykanie również zasmakowali, w tej wątpliwej rozrywce jaką były walki psów obronnych, tam hodowla American Staffordshire Terriera ukierunkowana była głównie na ten cel. Psy dobierane były tak aby osobniki potomne były większe i silniejsze, a także bardziej wytrzymałe. I tak powstała zarejestrowana przez United Kennel Club rasa – american pit bull terier. Rasa ta hodowana była głównie do walk psów, do tej pory istnieje. Na szczęście znaleźli się też hodowcy, którzy zauważyli i docenili rodzinny charakter psów tej rasy i prowadzili hodowle właśnie w tym kierunku. Odłam tej rasy została zarejestrowany przez miłośników psów American Kennel Club jako staffordshire terier, a po około 30 latach – american staffordshire terrier. Rasa American Staffordshire Terrier została uznana przez FCI (Międzynarodową Federację Kynologiczną). Na początku XX wieku walki psów w Ameryce zostały zakazane. Niestety podziemie kwitło i nadal kwitnie, do walk używane są najczęściej nieuznane przez FCI – american pit bull terrier, bardzo często mylone z amstaffami. Amstaff opis rasy Jak wygląda Amstaff? Amstaff należy do grupy 3 FCI (teriery) sekcja 5 (teriery w typie bull, razem z bulterierami, bulterierami miniaturowymi i staffikami czyli staffordshire bull terierami). Amstaff waga i wielkość Amstaf to rasa psów średniej wielkości, wysokość w kłębie u psa 46-48cm, suka 43-46 cm waga proporcjonalna do wielkości (17-25kg). Amstaffy to psy piękne, o atletycznej budowie, mocno wyrazistej – american staffordshire terrier to typ eleganckiego sportowca. American staffordshire terrier wzorzec GłowaZ szeroką mózgoczaszką i wyraźnie zaznaczonym stopem, kufa głęboka, zaokrąglona w górnej nie mogą być obwisłe, mocno umięśnione amstaffa powinny być wysoko osadzone, krótkie w kształcie płatka róży, nie mogą być lekko uwypuklone ścięty, piersiowaSzeroka, długa i osadzony, stosunkowo krótki, nigdy nie noszony powyżej linii przednieProste szeroko rozstawione, dobrze umięśnioneKończyny tylneBardzo mocno rasy Opis rasy i wzorzec Amstaff umaszczenie Jeżeli chodzi o uszy, to FCI dopuszcza uszy kopiowane, ale zabieg kopiowania, czyli przycięcia uszu jest w Polsce zakazany, żaden lekarz weterynarii nie może takich zabiegów wykonywać. Włos jest krótki, przylegający, błyszczący i twardy w dotyku. American staffordshire terrier nie ma podszerstka. Jeżeli chodzi o maści, ta rasa psów ma ich mnóstwo. FCI uznaje praktycznie wszystkie jednolite lub łaciate, takie jak: american staffordshire terrier blue, amstaff czarny, amstaff biały. Wyjątkiem są umaszczenia: czarne podpalane,czekoladowe,białe, jeżeli biel obejmuje ponad 80% powierzchni ciała. Jak wygląda pies rasy american staffordshire terrier możesz też zobaczyć na poniższym filmie Amstaff charakter Owiane złą sławą Amstaffy to niesamowicie posłuszne, wierne i rodzinne psy. Należy jednak pamiętać, że amstaff to silny pies, zarówno fizycznie jak i psychicznie, dlatego potrzebuje „silnego” charakterem opiekuna, który będzie umiał nad nim zapanować. Ze względu na charakter psa i fakt, że zwierzęta te są psami terytorialnymi, pilnują swojego terenu, dlatego czasem ciężko jest im się dogadać z innymi psami. Są bardzo odważne, zacięte – nie odpuszczają – dlatego tak często dramatycznie wyglądają starcia między amstaffem a innym psem. Psy rasy american staffordshire terrier, są wymagające jeśli chodzi o wychowanie, należy je już od szczeniaka socjalizować zarówno z ludźmi, jak i psami. Jest to niesamowicie ważne, ponieważ to do czego przyzwyczaimy szczeniaka amstaffa od pierwszych dni, będzie rzutować na jego psychikę w przyszłości. Szczeniak amstaffa chłonie jak gąbka pożądane i niepożądane zachowania. Należy przyzwyczajać go zarówno do innych psów, jak i innych zwierząt, a także dzieci. To jakim się pies amstaff stanie w przyszłości zależy głównie od nas i od tego jak poświęcimy się wychowaniu amstaffa. American staffordshire terrier wymaga od swojego opiekuna znacznie więcej niż inne rasy. Psy amstaffy są bardzo energiczne i potrzebują dużo ruchu, zabaw angażujących umysł, a także sporo uwagi opiekuna. Świetnie odnajdują się w różnorakich psich aktywnościach, takich jak np: agility, aportowanie, czy bieg przy rowerze. Sprawdzają się również w ćwiczeniach siłowych, takich jak np. przeciąganie, czy bieg z obciążeniem. Amstaffy nie są agresywne z natury, w dużej mierze sytuacje, w których amstaff opisywany był jako pies morderca były nieporozumieniami, bo albo psem nie był amstaff, tylko pies w typie, albo to człowiek popełnił błąd. Uważam że łatka agresorów niesłusznie została do nich przyszyta, ponieważ równie często inne rasy psów dopuszczają się pogryzień ludzi, a amstafy w tej kwestii nawet nie są w czołówce. Być może powoduje to ich wygląd, a być może historia ich pochodzenia, jedno jest pewne – dobrze wychowany amstaff potrafi być najwspanialszym towarzyszem, zarówno dzieci jak i dorosłych. Pomijam tutaj nieodpowiedzialnych opiekunów, którzy kupują takiego psa, kierowani modą, czy chęcią wzbudzenia strachu w innych i celowo wychowują psa na agresywnego. A kiedy to zaczyna się mścić na nich – pozbywają się go. Często taki skrzywdzony psychicznie pies czasem już nie jest w stanie pokochać na nowo. Warto pomyśleć o psim przedszkolu i szkole dla psa, gdzie profesjonaliści pomogą nam w wyrobieniu pozytywnych nawyków, a także socjalizacji naszego psa. Jedno jest pewne, jak już człowiek pokocha amstaffa, to nie będzie chciał mieć psa innej rasy. Psy rasy amerykański staffordshire terrier potrafią dać wiele miłości, są niesamowicie wierne, piękne, doskonale odnajdują się w rodzinie. Do tego też psy american staffordshire terrier zostały wyhodowane. Amstaff pielęgnacja Pielęgnacja amstaffów Pielęgnacja tej rasy nie przysparza zbyt wielu problemów. Należy okresowo (nie za często) kąpać psa, włos amstaffa można wyczesywać specjalną gumową rękawicą raz w tygodniu. Sierść jest szorstka i może być trudna do usunięcia w domu. Należy dbać o uszy i kontrolować je pod względem czystości i ewentualnych stanów zapalnych, których powikłaniem może być powstanie krwiaka ucha. Amstaff karmienie Jak karmić amstaffa? Amerykański staffordshire terier to pies aktywny, powinien dostawać dobrze zbilansowaną pod względem kaloryczności karmę o odpowiednim składzie. Wskazana jest również suplementacja preparatami ochraniającymi chrząstkę stawowa, zwłaszcza u starszych psów tej rasy. Jeżeli chcemy sami przygotowywać posiłki warto poradzić się psiego dietetyka, aby dietą nie powodować niedoborów u naszego psa. Amstaff choroby Amstaff choroby Miotonia u amstaffa Miotonia u amstaffa polega tonicznych skurczach mięśni i opóźnieniu ich rozluźnienia. Objawia się zwiększona sztywnością mięśni po wysiłku, także przerostem mięśni. Po uciśnięciu takiego mięśnia pozostaje wgłębienie na jakiś czas. Leczeniem z wyboru jest leczenie farmakologiczne, które niestety musi trwać do końca życia. Stosuje się np. prokainamid. Nie do końca znane jest pochodzenie tej choroby u rasy american staffordshire terrier. Miotonia może mieć również charakter wrodzony i w tym przypadku potwierdzić chorobę można badaniem genetycznym, a objawy pojawiają się u szczeniąt jak tylko zaczynają chodzić. Chore szczenię amstaffa nie jest w stanie poruszać się normalnie, zgięcie kończyn tylnych w stawie kolanowym jest praktycznie niemożliwe. Często takie szczenięta, ze względów humanitarnych, poddawane są eutanazji, jeżeli opiekun zdecyduje się na leczenie, musi ono trwać do końca życia. W wieku mniej więcej 12 miesięcy choroba psa stabilizuje się i już nie postępuje. Zerwanie więzadła krzyżowego Najczęściej przyczyną zerwania więzadła krzyżowego u amstaffa są urazy. Zerwane zostaje więzadło krzyżowe przednie w stawie kolanowym, często też dochodzi do naderwania więzadeł: bocznego pobocznego,bocznego przyśrodkowego. U amstaffa rzadko może dojść do zerwania więzadła krzyżowego tylnego. Objawia się ono przede wszystkim różnego stopnia kulawizną (pamiętajmy że psy amstaffy są bardzo odporne na ból). Rozpoznanie stawia się na podstawie badania ortopedycznego (w tym dodatniego wyniku testu szufladowego), oraz badania radiologicznego. Leczeniem z wyboru jest zabieg chirurgiczny. Istnieje wiele metod chirurgicznej naprawy zerwania więzadła krzyżowego. Po zabiegu psy rasy american staffordshire terrier z reguły szybko wracają do sprawności, zwłaszcza jeżeli po zabiegu stosowana jest rehabilitacja. Zwichnięcie soczewki oka Zwichnięcie soczewki oka to choroba dotykająca głównie teriery i stąd psy american staffordshire terrier odziedziczyły ja po swoich przodkach. Może być pierwotna – na skutek zmian w budowie soczewki i ta właśnie ma podłoże genetyczne, lub wtórna na skutek urazu, bądź stanu zapalnego. Choroba polegająca na zerwaniu jednego, bądź kilku więzadeł podtrzymujących soczewkę. Na skutek tego soczewka przemieszcza się, albo do przedniej, albo do tylnej komory oka. Od tego jak zwichnięta jest soczewka uzależnione jest leczenie. Zwichnięcie soczewki u amstaffa to bardzo poważne schorzenie, występuje nagle i może prowadzić do utraty wzroku. Zwichnięcie soczewki oka u amstaffa objawia się: nagłym bólem oka,zapaleniem spojówki i tęczówki,nagłym pogorszeniem widzenia. Leczenie polega na stosowaniu leków przeciwzapalnych i zmniejszających obrzęk. Konieczna jest ZAWSZE konsultacja okulistyczna. Prawie zawsze jest też niezbędne leczenie chirurgiczne – usunięcie zwichniętej soczewki. Niepodjęcie leczenia może skutkować nawet utratą oka. Dysplazja mieszków włosowych Dysplazja mieszków włosowych u amstaffa to zaburzenie polegające na nieprawidłowym wzroście, bądź braku wzrostu włosów. Może pojawiać się okresowo lub stale, a także dotyczyć włosów pigmentowanych lub nie. U amstaffa objawia się początkowo przerzedzeniem, zmiana barwy oraz suchością sierści, a potem postępującym wyłysieniem. Często też po wygoleniu włos nie odrasta, albo odrasta bardzo wolno. Wyłysieniem objęte są boki ciała, oraz grzbiet. Choroba pojawia się przeważnie między 2 a 4 rokiem życia. Nie ma specyficznego leczenia. Można podawać preparaty wzmacniające włos, istnieją również terapie preparatami z melatoniną. Krwiak ucha Krwiak ucha to najczęściej powikłanie stanu zapalnego ucha. Przy bólu ucha pies częściej drapie się po uszach i „trzepie” uszami. Może występować również przy niedoczynności tarczycy. Polega na gromadzeniu się krwi i wysięku w małżowinie usznej, między chrząstką małżowiny, a skórą. Krwiak ucha u amstaffa pojawia się nagle, przebiega z dużą bolesnością ucha, które wygląda jak napompowane. Leczenie polega na podawaniu miejscowym leków sterydowych, bądź chirurgiczne oczyszczenie krwiaka. Nietolerancja pokarmowa Jak sama nazwa wskazuje nietolerancja pokarmowa polega na nietolerowaniu pewnych składników pokarmowych przez organizm psa. Objawia się problemami z przewodem pokarmowym: biegunki,zaparcia,gazy,objawy skórne, które są bardzo podobne do atopii. Leczenie powinno opierać się głównie na wyeliminowaniu czynnika uczulającego, poprzez zastosowanie diety eliminacyjnej. Atopia u amstaffa Atopia u amstaffa, czyli atopowe zapalenie skóry, powodowana przez nadwrażliwość zwierzęcia na alergeny wziewne, bądź kontaktowe, na przykład: roztocza kurzu domowego,pyłki różnych traw czy drzew,niektóre materiały, czy środki do prania czy mycia podłóg. Objawy pojawiają się między 1 a 3 rokiem życia. Głównym objawem alergii u amstaffa jest świąd skóry, który może występować sezonowo (związane jest to z okresem pylenia roślin), bądź całorocznie. Świąd dotyka przede wszystkim okolicy twarzy i pyska, lap z czasem może przejść w uogólniony świąd całego ciała. Wtórnie do świądu pojawiają się zmiany takie jak wyłysienia, zliszajowacenie, zmiana barwy skory na ciemniejsza w tych miejscach. Często też dochodzi do rumieniowo- woszczynowego zapalenia ucha. W przypadku alergii kontaktowej zmiany mogą dotykać miejsc kontaktu skóry z alergenem. Leczenie polega na stosowaniu sterydowych leków przeciwzapalnych, których stosowanie niestety niesie za sobą wiele niekorzystnych skutków, w tym jatrogenny zespół Cushinga. Dostępne są również terapie odczulające, a od niedawna pojawił się lek blokujący interleukinę odpowiedzialną za świąd, który nie ma aż tylu działań niepożądanych. Jest on w postaci tabletek, a od tego roku dostępny jest bardzo podobny lek w formie comiesięcznych iniekcji. Dodatkowo warto stosować szampony antyświądowe oraz suplementy z kwasami omega 3 i omega 6. Czasem dobrze sprawdza się podawanie preparatów antyhistaminowych. Leczenie u amstaffa może być sezonowe lub całoroczne, ale trwa do końca życia, ponieważ przeważnie nie jesteśmy w stanie wyeliminować alergenów. Dysplazja stawu biodrowego i łokciowego U amstaffów może również wystąpić dysplazja stawów biodrowych i łokciowych, na szczęście schorzenia te pojawiają się stosunkowo rzadko. Czy warto zdecydować się na amstaffa? Czy warto zdecydować się na psa tej rasy? Amstaff nie jest psem dla każdego. Potrzebuje opiekuna, który będzie świadom tego, na jakiego psa się decyduje. Wymaga poświęcenia dużo czasu i uwagi, nie nadaje się dla ludzi mało aktywnych. Amstaff może mieszkać w mieszkaniu jak i w domu, ale ze względu na krótką sierść nie powinien mieszkać na zewnątrz. 3 spacery dziennie nie są wystarczające dla tego psa, potrzebuje zdecydowanie więcej aktywności i zabaw. Co jest bardzo ważne, to wybór hodowli z jakiej pochodzi szczeniak american staffordshire terriera. W Polsce jest wiele pseudo hodowli albo zrzeszeń, w których hodowcy nie zwracają uwagi na to, jakie osobniki są kojarzone. Ważne dla nich jest głównie umaszczenie i wygląd zewnętrzny, nie zwracają uwagi na cechy charakteru. Taki pies jest zdecydowanie tańszy, niż psy amstaffy z hodowli zarejestrowanych w Polskim Związku Kynologicznym, ale często niestety psy z takich pseudo hodowli przerastają swoim charakterem właścicieli i lądują w schroniskach. Często również są to psy „w typie rasy american staffordshire terrier”, mieszanki amstaffa z pit bullami. Warto zwrócić uwagę, że koszt zakupu psa z dobrej hodowli i utrzymanie amstaffa są dość wysokie. Zawsze przy wyborze jakiejkolwiek rasy psa, a tej w szczególności, powinniśmy kierować się rozsądkiem, a nie panująca modą. Dzięki temu możemy zapobiec wielu ludzkim i psim tragediom. Na co najczęściej chorują anstaffy? Najczęstsze choroby amstaffów to miotonia, zerwanie więzadła krzyżowego, zwichnięcie soczewki oka, dysplazja mieszków włosowych, krwiak ucha, nietolerancja pokarmowa, atopia, dysplazja u amstaffa. Czy amstaff może mieszkać w mieszkaniu w bloku? Tak, amstaff może mieszkać w mieszkaniu jak i w domu, ale ze względu na krótką sierść nie powinien mieszkać na zewnątrz. Jaka jest długość życia psa rasy amerykański staffordshire? Długość życia psa rasy amerykański staffordshire to 12-16 lat.

czy amstaff jest agresywny